Ажыўленыя традыцыі. У Лідзе прайшло раённае тэатралізаванае свята «Згукі Бацькаўшчыны» (фота)
Адны любяць слухаць песні, другія – кідацца ў танцы, а трэція – смакаваць стравы… На раённым тэатралізаваным свяце “Згукі Бацькаўшчыны” кожны знайшоў тое, што яму спадабаецца.
У нас, беларусаў, бясспрэчна, захавалася вялікая культурная спадчына. І трэба з гонарам адзначыць, што ў прыклад іншым на Лідчыне за апошнія некалькі гадоў яна з музейнай – той, якая знаходзіцца на стэлажах за шклом, існуе ў шыкоўных энцыклапедыях, у зборах шматтомных даведнікаў і альбомаў, – перарадзілася ў сапраўды народную і родную – тую, якая дазваляе быць не толькі сведкам, назіральнікам, але і непасрэдным удзельнікам. У Лідскім раёне ладзяць шмат праектаў, якія ўдала зберагаюць рэшткі існуючай спадчыны, даступна, не навязываючыся, дзеляцца імі з жыхарамі рэгіёна. Свята “Згукі Бацькаўшчыны” – прыгожае, вялікае, шчырае, як душа людзей, якія спакон вякоў жывуць на лідскай зямлі – таму пацвярджэнне.
– Гэта праект мінулага, 2016 года, – распавяла загадчык аддзела метадычнай і культурна-масавай работы раённага цэнтра культуры і народнай творчасці Наталля Канцавенка. – Ён праходзіў у тры этапы, кожны з якіх быў прысвечаны асобнаму абраду і, адпаведна, характэрнымі толькі яму песням і танцам. Сёлета мы вырашылі яшчэ раз прэзентаваць “Згукі Бацькаўшчыны” і далучыліся да суботняга праекта “Замкавы гасцінец”. Зразумела, прадставіць у поўным аб’ёме наш праект не ўяўлялася магчым па часе, таму мы максімальна сціснулі яго, спыніліся на асобных акцэнтах, каб праграма ўмясцілася ў дзве гадзіны. Змянілі і месца правядзення свята: замест залы аддзела рамёстваў і традыцыйнай культуры сцэнай для артыстаў стаў Лідскі замак.
Словы “прыгажосць – гэта сіла” вельмі стасуюцца да гуртоў: галасамі цудоўнымі, сваёй аўрай, незвычайным гучаннем беларускіх спеваў гледачоў радавалі народны ансамбль “Гудскі гармонік”, ансамбль бытавых інструментаў “Каханачка”, фальклорны калектыў “Талер”, сямейны ансамбль Парфенчыкаў, вакальны ансамбль “Святліца” і іншыя. У іх выкананні ў сценах галоўнай славутасці Ліды прагучалі народныя, вясельныя і дажыначныя песні. Ладзілі артысты і абрадавае прадстаўленне “Жыта жалі”, запрашалі на побытавыя танцы, частавалі смачнымі бульбянымі стравамі. Задзейнічаны былі работнікі розных філіялаў Лідскага раённага цэнтра культуры і народнай творчасці: Бердаўскага, Дзітвянскага, Мінойтаўскага, Гудскага.
…Згукі Бацькаўшчыны: такія меладычныя, такія танцавальныя, такія смачныя, такія яркія, такія вясёлыя і вяртаючыя да родных вытокаў, – адчулі, на жаль, адзінкі. Гледачоў было зусім не шмат. І, напэўна, варта задавацца не столькі пытаннем: "Чаму?", – колькі: "Як змяніць сітуацыю?" А яе трэба мяняць, так як артысты ў Лідскім раёне па-сапраўднаму таленавітыя, самабытныя і не падобныя адзін на аднаго. І яны, безумоўна, заслугоўваюць быць убачанымі і пачутымі сотнямі – не, тысячамі! – людзей.
На свяце “Згукі Бацькаўшчыны” бачны былі і таленты сцэнарыстаў, і тых, хто яго зладзіў, таму што далучыць гледачоў да этна-дыскатэкі “Скокі ва ўсе бокі” гэтак ярка, займальна – няпростая справа. А ў артыстаў атрымалася.
