У Лідскім раёне працуе этнаграфічны пакой «Вяртанне да вытокаў»

16 Марта 2018 2198

На базе філіяла “Беліцкі Дом культуры” не так даўно адчыніў дзверы этнаграфічны пакой «Вяртанне да вытокаў». На плошчы больш чым у пяцьдзясят квадратных метраў размясціліся прылады працы, мэбля, адзенне – усё тое, што дапамагае заглянуць у мінулае нашага раёна, адчуць самабытнасць культуры, убачыць, як жылі нашы продкі сто і больш гадоў таму назад.

– Раней тут месцілася бібліятэка, – расказвае карэспандэнту “Лідскай газеты” культарганізатар Беліцкага Дома культуры Таццяна Карповіч. – Але потым плошча вызвалілася. Падумаўшы трохі з калегамі, вырашылі: трэба яе асвоіць і абсталяваць невялікі этнаграфічны музей. Але як гэта зрабіць, каб было не толькі прыгожа, але і цікава? І вось тут на дапамогу прыйшоў мой муж Леанід Карповіч – вадзіцель хуткай дапамогі Гезгалскай амбулаторыі. Гаспадарскім вокам аглядзеўшы пакоі, ён прапанаваў некалькі ідэй. У выніку атрымалася тое, што можна бачыць сёння.

Дарэчы, першы пакой нагадвае сялянскі двор. Асабліва прыцягвае ўвагу ў ім студня, якую Леанід Часлававіч зрабіў сваімі рукамі. І хоць калодзеж не дасць вадзіцы напіцца, але выглядае даволі арыгінальна, ад сапраўднага не адрозніш. Тут жа размясціліся трапачка для льну, вялікія кошыкі, дзе захоўвалі каўбасы і кумпякі, старая драўляная барана, якая апрацоўвала зямлю, жорны, конская вупраж, цяпкі, матыгі, вілы – усё тое, што абавязкова мелася ў добрых гаспадара і гаспадыні.

11

– Экспанаты доўгі час збіраліся па мясцовых вёсках, – гаворыць Таццяна Мікалаеўна. – Прывезены яны з Грушоўцаў, хутара Збляны, некаторыя далі беліцкія жыхары. Сама я родам з Дзятлаўскага раёна. Частка прадметаў таксама адтуль.

7

– Ёсць рэчы і з маёй маленькай радзімы, – запрашае ў другі пакой – своеасаблівы жылы дом – Леанід Часлававіч. – Яны належалі дзеду і прадзеду. Вось шафа 1926 года, а вось дубовы ложак і радыё. Такое наўрад ці дзе сёння пабачыш, хіба толькі ў музеях.

9

Маю ўвагу прыцягнуў невялічкі драўляны чамадан. Таццяна тут жа дадае:

– Гэты куфэрачак належаў любімай бабулі. Памятаю, як яна казала, што аб’ездзіла з ім “усю Расею”. Праўда, у гэтага дарожнага сябра ўмяшчалася няшмат пажыткаў. Толькі самае неабходнае.

10

Усе рэчы, знойдзеныя і сабраныя з вясковых гарышчаў і сараяў, сёння маюць магчымасць убачыць вучні мясцовых школ. З асаблівай цікавасцю разглядаюць яны буквар на польскай мове і Біблію на стараславянскай, ручнікі і адзежу, у якой сёння не паходзіш – не модна.

6

8

– Печ – маіх рук справа, – заўважае напрыканцы экскурсу ў мінулае Леанід Карповіч. – Прыязджаў за жонкай у клуб, а пакуль яе чакаў, бавіў час за працай. Майстраваў, абсталёўваў “хату”, “двор”. Вельмі хацелася, каб у будучым нашы сялянскія пакоі ўразілі не толькі мясцовых жыхароў, але і гасцей раёна. Гэты год Прэзідэнт Беларусі Аляксандр Лукашэнка аб’явіў Годам малой радзімы. Няхай аб ёй раскажа таксама і беліцкае «Вяртанне да вытокаў».

1

1

1

1

1

Поделиться
0Комментарии
Авторизоваться